W obecnie uprawianych odmianach zawartość cukru to 18–20%. Jest on głównym surowcem wykorzystywanym w przemyśle cukrowniczym do otrzymywania cukru. Skład chemiczny korzeni buraków cukrowych zależy od wielu czynników, takich jak: odmiana, warunki uprawy i termin zbioru. Zawartość suchej masy w korzeniach wynosi 25%. Jej składniki dzieli się na substancje wchodzące w skład miąższu (5%) i w skład soku (20%). W miąższu zawarte są: celuloza (1,2%), hemicelulozy (1,1%), pektyny (2,4%), białko (0,1%), sole mineralne (0,1%), saponina (0,1%). Miąższ stanowią wszystkie substancje stałe (nierozpuszczalne w wodzie), będące składnikami tkanek buraka cukrowego (np. składniki jądra komórkowego, substancje zlepiające komórki). W soku znajdują się rozpuszczalne składniki komórkowe. W składzie soku wyróżnia się cukier (17,5%) oraz niecukry (2,5%). Niecukry dzielą się na organiczne (2,0%) i nieorganiczne (0,5%). Do niecukrów organicznych zalicza się substancje bezazotowe (0,9%), takie jak: węglowodany (0,2%), kwasy organiczne (0,47%), tłuszcze (0,03%), saponina (0,1%) oraz barwniki (0,1%). Do niecukrów organicznych azotowych (1,1%) zalicza się głównie białko (0,7%) i substancje niebiałkowe (0,4%). Do niecukrów nieorganicznych (0,5%) zaliczane są składniki mineralne, takie jak: potas (0,25%), sód (0,4%), wapń (0,08%), magnez (0,06%), fosfor (0,08%) i siarka (0,03%). Prażony korzeń buraka cukrowego może być dodawany m.in. do kawy zbożowej.
Ze względu na budowę chemiczną korzeni buraka cukrowego, których podstawowym składnikiem jest cukier (sacharoza), stanowią one surowiec będący głównie źródłem energii.
Informacje opracowane przez Pracowników Zakładu Technologii Zbóż SGGW.